Wielu nastolatków potrzebuje dzisiaj wsparcia psychologicznego. Proces dojrzewania jest silnym emocjonalnym kryzysem, w którego przejęciu niejednokrotnie potrzebna będzie pomoc. Świadomość rodziców co do zasadności psychoterapii się zwiększa, dając możliwość młodemu człowiekowi na poradzenie sobie w trudnym dla niego okresie.
Kiedy zatem obserwujesz swoje dojrzewające dziecko i jesteś zaniepokojony jego zachowaniem lub specjalista zasugerował podjęcie terapii nie zwlekaj.
O czym należy pamiętać?
Rodzice zgłaszający się na konsultacje często trwają od dłuższego w lęku o swoje dziecko. Najważniejsze aby zrozumieli, że psychoterapia jest pomocą ich dziecku, a tym samym im również. Nie oznacza to jednak, że staje się psychoterapeutą całej rodziny. Może się jednak okazać, że w trakcie terapii rodzice otrzymają wskazówki do wykonania dalszych badań, porad do specjalisty lub zostanie im zaproponowany terapeuta, który pozwoli im poradzić sobie z własnymi silnymi emocjami, które niejednokrotnie im towarzyszą.
Jeśli rodzice zgłaszają swoje dziecko na terapię z powodu prośby innego specjalisty albo instytucji powinni przynieść na spotkanie informacje na piśmie – cel zgłoszenia, zauważone trudności, jakie hipotezy zakłada specjalista oraz jakie środki i interwencje zostały podjęte.
Konsultacje
Terapię rozpoczyna proces konsultacyjny podczas którego psychoterapeuta rozmawia zarówno z nastolatkiem jak i jego rodzicami. Jest to szansa na poznanie jego funkcjonowania w rodzinie i przyjrzenie się zgłaszanych trudnościom, zarówno z perspektywy młodego człowieka, jak i jego rodziców. Po dokonaniu wstępnej diagnozy proponowana jest psychoterapia lub inna forma pomocy. Konsultacje kończą się podpisaniem kontraktu terapeutycznego przez nastolatka i jego rodziców.
Kontrakt terapeutyczny
Najkrócej mówiąc kontrakt jest określeniem zasad współpracy między psychoterapeutą, pacjentem oraz jego opiekunami.
Czas trwania?
Terapia z nastolatkiem, jak każdy proces terapeutyczny jest kwestią indywidualną. Po dokonaniu wstępnej diagnozy przez terapeutę i wyznaczeniu celów terapeutycznych rozpoczyna się proces leczenia. Nie można założyć sztywnych granic czasowych terapii ponieważ jest to proces, który ma swoje indywidualne tempo i zależy od wielu czynników, a w szczególności od współpracy młodego człowieka oraz jego możliwości poddawania swojego zachowania refleksji.
Setting – czyli jak często odbywają się sesje
Częstotliwość spotkań jest kwestią indywidualną i związaną ze zgłaszaną problematyką. Najczęściej są to sesje raz bądź dwa razy w tygodniu. Czas trwania psychoterapii indywidualnej to 50 minut. Spotkania odbywają się w zaplanowanym i ściśle określonym czasie.